Laser, uyarılmış radyasyon emisyonuyla ışık amplifikasyonunun (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation – LASER ) ilk harflerinin bir araya getirilmesiyle oluşmuş bir kelimedir. Retina laser fotokoagülasyonu temelde ışık enerjisinin oküler pigmentler tarafından absorbe edilişi, ısıya çevrilişi ve istenilen bölgede doku koagulasyonunun sağlamasına bağlı bir tedavi formudur. Günümüzde değişik dalga boylu laserler kullanılmakta olup bunlardan her biri kendine özgü avantaj ve dezavantajlara sahiptir. Retina fotokoagülasyonunda şu anda kullanılmakta olan laserler; Argon laser (488-515 nm), krypton sarısı (577nm) ve diod laserdir (780-950mm).
Laser fotokoagülasyonun uygulandığı durumlar temelde, diyabetik retinopati ve diğer retinal vasküler hastalıklar, maküler koroidal neovasküler membranlar, retinal yırtıklar ve predispozan periferik dejenerasyonlar ve bazı intraoküler tümörlerdir. Özel bir kontakt lens kullanmak suretiyle uygulanır. Bir odaklayıcı lens eşliğinde indirekt oftalmoskop yardımı ile prematüre retinopatisi’ nin tedavisinde de kullanılır. Ayrıca fiberoptik problar üzerinden intraoküler fotokoagülasyon pars plana vitrektomi esnasında kullanılabilmektedir. Laser fotokogulasyonda spot büyüklüğü 50µ ile 500µ arasında değişir. Spot ne kadar küçülürse enerji o kadar büyür. Farklı kontakt lenslerin spot büyüklüğü üzerindeki etkilerini anlamak büyük önem taşır. Uygulama zamanı 0,01sn ile 5 sn arasında ve enerji ayarları 0-3000mW arasında değişir. Eşit oranda yanıklar oluşturmak için yoğun pigmente sahip funduslar (gözdibi), hipopigmente funduslara göre daha az enerjiye ihtiyaç duyacaklardır.
Diyabetik retinopatide, arka kutbun dışındaki beslenmesi bozulmuş bölgenin yeni damar oluşumuna yol açacak maddeleri salgılamasını önlemek için laser fotokoagülasyonu gerekmektedir. Toplam 4-6 seansta uygulanan ve 1000-3000 laser şutu atılarak gerçekleştirilen bu işleme panretinal fotokoagulasyon denmektedir. Yapılan bu argon laser görmeyi asla arttırmaz hatta ilk etap da bir miktar azaltabilir.
